Levensgestruikel

De kraamhulp zei destijds tegen mijn moeder: “deze kijkt zo helder uit haar ogen die weet precies wat ze wil!” Ay… Ik kan nu wel zeggen dat die observatie mank is gegaan. Vandaar ook dat mijn feuilleton niet echt een inleiding nodig heeft. Het verhaal is gelijk het leven, een zwikkie achter elkaar geplakte belevenissen. Een continue stroom aan gebeurtenissen die vrij weinig coherentie laat zien en waarvan het doel ten enen male ontbreekt. Ik hoopte overigens dat het een nogal duidelijke lijn zou zijn, het leven én dit verhaal, die geleidelijk fraai zou culmineren in steeds mooiere en grotere hoogtepunten. Maar awel, ook al komt het allemaal niet aanwaaien, laten we nooit vergeten dat overal mooie vertellingen in zitten en dat een stukje ironie en een vleugje cynisme heerlijkheden zijn om bij tijden aan te snuiven. Vandaar voor u op reguliere basis; paragrafen uit het feuilleton ‘Levensgestruikel’.

Voor: Hans D. en Lévi W.